Bu Şehir Bazen Çok Yalnız, Ama Asla Vazgeçmiyoruz…”
Gupse, Şişli’nin arka sokaklarında gün batımını izlerken anlatıyor: “İstanbul bana hep şöyle dedi: ‘Ya pes edersin ya da güzelliklerini görürsün.’ Ben ikincisini seçtim.”
28 yaşındaki Gupse, İstanbul’da doğmuş, İstanbul’da büyümüş bir trans kadın. Şişli’deki bir kuaför salonunda çalışıyor, müşterilerine saçlarına şekil verirken onların hikâyelerini dinliyor. “Burası benim terapi odam,” diye gülümsüyor. “Saç kesmek sadece makasla değil, güvenle de ilgili.”
Şişli’nin Işıkları ve Gölgeleri
Şişli, Gupse için bir çelişkiler semti: “Cumhuriyet Caddesi’ndeki lüks mağazalarla, bizim sokaklarımız arasında uçurum var. Ama burada herkes birbirini tanır. Berber Hasan Amca bana çay ısmarlar, çiçekçi Emine Teyze ‘Kızım üşüme!’ diye mont verir.”
Ancak geceleri zorlaşıyor. “Bir trans olarak yürürken telefonla konuşmak zorunda kalıyorum. Sesim ‘güvende’ olduğumu hissettiriyor sanki,” diyor iç çekerek.
“İstanbul Sevdamın Nedeni: Sahil ve Sahiplenmek”
Gupse’nin İstanbul’a olan tutkusu, çocukluğunda başlamış: “Annemle Kız Kulesi’ni izlerdik. O zamanlar her şey daha masumdu. Şimdi ise İstanbul bana ‘sahip çıkıyor’… Bazen bir simitçi tebessümüyle, bazen Taksim’deki bir sokak müzisyeninin şarkısıyla.”
En sevdiği anılarından biri, 2023’teki Onur Yürüyüşü’nde yaşanmış: “Bir grup genç, elimden tutup ‘Ablamız bizimle gelsin!’ dedi. O gün, bu şehirde ‘ait’ hissettim.”
Trans Topluluğu: Bir Aile Gibi
Şişli’deki trans bireyler, birbirlerine sıkı sıkıya bağlı. Gupse, “Bizim evlerimiz ‘sığınak’ gibi,” diyor. “Kimse iş bulamazsa, birimiz mutlaka bir yol açar. Geçen ay Didem hasta yattı, hepimiz sırayla yemek götürdük.”
Ancak sistemin zorluklarını da ekliyor: “Kimlik değiştirmek için daire daire koşuyoruz. Bazen ‘Sen Gupse değilsin’ diyen memurlar… Ama artık gülüp geçiyorum. Ben kim olduğumu biliyorum.”
“İstanbul Bana Özgürlüğü Öğretti”
Gupse, son sözlerini dalgın bir ifadeyle paylaşıyor: “Bu şehirde kaybolmak kolay… Ama Şişli’nin ara sokakları gibi, insan da kendi yolunu buluyor. Bir gün belki kuaför salonumu açarım. Müşterilerime sadece saç değil, umut da veririm.”
Ve ekliyor: “İstanbul sevdası işte… Bazen acıtır, ama hep yaşatır.”
Bu hikâye, Şişli’nin renkli dokusunu ve trans topluluğunun direncini anlatırken, İstanbul’un kucaklayıcı yanlarını da vurgulamayı amaçlıyor. Gupse’nin deneyimleri, şehrin hem acıtan hem umut veren ikiliğini yansıtıyor.
Röportaj Yeri: Şişli’de Bir Sokak Kahvesi, Kuaför Salonunun Hemen Karşısı Sol Çapraızı
Tarih: 15 Ekim 2023
Gupse, pembe rujunu tazelerken dalgın dalgın pencereye bakıyor. “Bu dükkân benim ikinci evim,” diyor. “Burada saçlar değil, yürekler de şekil alıyor.” İstanbul’un karmaşasına rağmen sıcak bir gülümsemeyle röportaja başlıyoruz.
Soru 1: Gupse, öncelikle seni tanıyabilir miyiz? Bize biraz kendinden ve bu kuaför salonundaki hikâyenden bahseder misin?
Gupse: (Gözleri ışıldayarak) Ben 28 yaşında, Şişli doğumlu bir trans kadınım. Bu dükkânda 5 yıldır çalışıyorum. Başlarda müşteriler “erkek mi kadın mı” diye bakardı, şimdi ise “Gupse Hanım’a bayıldım!” diye tavsiye ediyorlar. (Gülümsüyor) Burası sadece iş yerim değil, benim kalem. Bu makaslar, bana özgürlüğümü kazandırdı.
Soru 2: Şişli senin için ne ifade ediyor? Bu semtin size kattığı ve sizden aldığı bir şey var mı?
Gupse: Şişli… (Düşünceli) Hem çok acımasız hem çok sıcak. Burada sabah 8’de işe giden insanlar, öğlen bir trans kadına “Günaydın” demeyi unutmuyor. Ama gece yalnız yürürken, bazı bakışlar bıçak gibi saplanıyor. Bana kattığı şey direnç. Bu semt, “Pes etme!” diye fısıldıyor hep.
Soru 3: Peki İstanbul’la ilişkin nasıl? “İstanbul sevdası” derken neyi kastediyorsun?
Gupse: (Aniden coşkulu) İstanbul, aşk gibi! Bazen seni boğar, bazen sarhoş eder. Mesela Cihangir’de bir kediye mama verirken, Beşiktaş’ta martılara simit atarken… Bu şehir bana sahip çıkmayı öğretti. Ama sevdası zor… (Duraksıyor) Trans kimliğimle otobüse binerken bile “Sev beni!” diye bakıyorum şehre.
Soru 4: Toplumun bakış açısıyla nasıl başa çıkıyorsun? Seni en çok ne yaralıyor, ne güçlendiriyor?
Gupse: (İç çekerek) En çok görünmezlik yaralıyor. Bazen “Gupse yokmuş” gibi davranıyorlar. Ama güç veren şey, trans dostlarım. Geçen sene bir genç, “Sizin sayenizde kendimi kabullendim,” dedi. İşte o an, her şeye değer.
Soru 5: Peki ya ailen? Onlarla ilişkilerin nasıl?
Gupse: (Gözleri nemlenerek) Annem… İlk makyaj malzememi o aldı. “Kızım güzelsin,” dedi. Babamsa hâlâ konuşmuyor. Ama annemin bir sözü var: “Senin kalbin İstanbul kadar büyük, ona sığarız.”
Soru 6: Gelecek hayallerin neler? 10 yıl sonra kendini nerede görüyorsun?
Gupse: (Coşkuyla) Bir kuaför salonum olsun istiyorum: “Gupse’nin Renkleri”. Müşterilerim sadece saçlarını değil, hikâyelerini de getirsin. Bir de… (Gizemli) Belki bir dayanışma derneği. Trans gençlere iş, barınma, umut verelim.
Soru 7: Son olarak, senin gibi mücadele edenlere ne söylemek istersin?
Gupse: (Sert bir ses tonuyla) Asla yalnız değilsiniz! Şişli’nin ara sokakları bile gün ışığına çıkıyor, siz de çıkacaksınız. Ve unutmayın… (Yumuşak) Bu şehir, ancak cesur kalpleri seviyor.
Röportajı Yapan: “Sokakların Sesi Dergisi”
Bu röportaj, Gupse’nin içtenliğini ve İstanbul’un çok katmanlı dokusunu yansıtmayı amaçlıyor. Daha derin sorular veya farklı bir üslup isterseniz, yeniden şekillendirebilirim!